| พุทธศาสนสุภาษิต |
คำอ่าน |
คำแปล |
| สติ โลกสฺมิ ชาคโร |
สะติ โลกัดสะมิ ชาคะโร |
สติ เป็นเครื่องตื่นตัว ในโลก |
| สติมโต สุเว เสยฺโย |
สะติมะโต สุเว เสยโย |
ผู้ที่มีสติ ย่อมดีขึ้นทุกวัน |
| กาเยน สํวโร สาธุ |
กาเยนะ สังวะโร สาธุ |
การระมัดระวังกาย เป็นสิ่งที่ดี |
| สติ เตสํ นิวารณํ |
สะติ เตสัง นิวาระนัง |
การมีสติ ช่วยป้องกันความเลวร้ายได้ |
| สติมโต สทา ภทฺทํ |
สะติมะโต สะทา พัดทัง |
ผู้ที่มีสติ มีโชคดีอยู่เสมอ |
| สติมา สุขเมธติ |
สะติมา สุขะเมทะติ |
ผู้มีสติ ย่อมได้รับความสุข |
| สติ สมฺปชญฺญ ทะเว พหุการา |
สะติ สัมปะชันยะ ทะเว พะหุการา |
การระลึกได้และรู้ตัวอยู่เสมอ มีแต่ประโยชน์
|
| มตฺตญฺญู จ โหติ |
มัดตันญู จะ โห-ติ |
คนฉลาด ย่อมรู้จักประมาณตน |
| สมคฺคา สขิลา โหถ |
สะมักคา สะขิลา โหถะ |
จงสามัคคีมีน้ำใจต่อกัน |
| ลพฺภา ปิยา โอจิตตฺเตน ปจฺฉา |
ลับพา ปิยา โอจิตัดเตนะ ปัดฉา |
ตระเตรียมตนไว้ให้ดีก่อนแล้ว
ต่อไปก็จะได้สิ่งที่รัก |
| อตฺตนา โจทยตฺตานํ |
อัดตะนา โจทะยัดตานัง |
จงเตือนตนด้วยตนเอง |
| ปฏิมํเสตมตฺตนา |
ปะติมังเสตะมัดตะนา |
จงตรวจสอบตนด้วยตนเอง |
| ยทตฺตครหิ ตทกุพฺพมาโน |
ยะทัดตะคะระหิ ตะทะกุบพะมาโน |
ติตนได้ด้วยสิ่งใด อย่าทำสิ่งนั้น |
| อตฺตานญฺเจ ตถา กยิรา ยถญฺญมนุสาติ |
อัดตานันเจ ตะถา กะยิรา ยะถันยะมะนุสาติ |
สอนคนอื่นอย่างไร ก็ควรทำตนอย่างนั้น |
| สุทสฺสํ วชฺชมญฺเญสํ |
สุทัดสัง วัดชะมันเยสัง |
ความผิดของคนอื่น เห็นได้ง่าย |
| อตฺตโน ปน ทุทฺทสํ |
อัดตะโน ปนะ ทุดทะสัง |
ความผิดของตนเอง เห็นได้ยาก |
| อตฺตานํ นาติวตฺเตยฺย |
อัดตานัง นาติวัดเตยยะ |
เป็นคน ไม่ควรลืมตน |
| นาญญํ นิสฺสาย ชีเวยฺย |
นานยัง นิดสายะ ชีเวยยะ |
ไม่พึงคอยอาศัยผู้อื่นเลี้ยงชีพ |
| อตฺตตฺถปญฺญา อสุจี มนุสฺสา |
อัดตัดถะปันยา อะสุจี มะนุสา |
คนเห็นแก่ตัว ย่อมคิดเอาแต่ประโยชน์ของตัว
|
| สุทนฺโต วต ทเมถ |
สุทันโต วะตะ ทะเมถะ |
ผู้ที่ฝึกตนดีแล้ว จึงควรฝึกคนอื่น |
| กยิรา เจ กยิราเถนํ |
กะยิรา เจ กะยิราเถนัง |
ถ้าจะทำ ก็ควรทำให้จริง |
| น นิพฺพินฺเทยฺย ปณฺฑิโต |
นะ นิบพินเทยยะ ปันทิโต |
คนฉลาด ไม่ควรท้อแท้ |
| กร ปุญฺญมโหรตฺตํ |
กะระ ปุนยะมะโหรัดตัง |
ผู้ฉลาด ควรทำความดีเป็นนิตย์ |
| สปฺปุริโส กุเล ชายมาโน พหุโน |
สับปุริโส กุเล ชายะมาโน พะหุโน |
คนดี เกิดมาเพื่อทำประโยชน์มหาชน |
| ขโณ โว มา อุปจฺจคา |
ขะโน โว มา อุปัดจะคา |
อย่าปล่อยเวลา ให้ผ่านไปเสียเปล่า |
| ทฬฺหเมนํ ปรกฺกเม |
ทันหะเมนัง ปะรักกะเม |
ควรขยัน อย่างสม่ำเสมอ |
| อชฺเชว กิจฺจมาตปฺปํ |
อัดเชวะ กิดจะมาตับปัง |
พึงพากเพียร เสียตั้งแต่วันนี้ |
| อนาคตํ ปฏิกยิราถ กิจฺจํ |
อะนาคะตัง ปะติกะยิราถะ กิดจัง |
จงเตรียมกิจการไว้สำหรับอนาคตให้พร้อม |
| มา ปมาทมนุยุญเชถ |
มา ปะมาทะมะนุยุนเชถะ |
เป็นคน ไม่ควรประมาท |
| วายเมเถว ปุริโส |
วายะเมเถวะ ปุริโส |
เกิดเป็นคน ควรพยายามเรื่อยไป
|
เว็บครูไทยหัวใจพอเพียง และเพียงพอ
พรธรรมนำชีวิต
